DİVAN EDEBİYATI VE HALK EDEBİYATI KARŞILAŞTIRMASI

DİVAN EDEBİYATI VE HALK EDEBİYATI KARŞILAŞTIRMASI
DİVAN EDEBİYATI VE HALK EDEBİYATI KARŞILAŞTIRMASI,DİVAN EDEBİYATI VE HALK EDEBİYATI BENZERLİKLER VE FARKLILIKLAR,


DİVAN EDEBİYATI -----HALK EDEBİYATI
1. Divan edebiyatı, medreseden yetişme aydınların yarattığı
yazılı bir edebiyattır.
1. Geniş halk kitleleri arasında varlığını sürdüren sözlü bir edebiyattır.
Dönemin ürünleri belli bir tarihten sonra zaman zaman
yazıya geçirilmiştir. Büyük ölçüde doğaçlamaya dayanır.

2. Divan edebiyatında kullanılan alfabe, Arap alfabesidir. 
2. Sözlü olduğu için alfabe yoktur.

3. Divan edebiyatın dili, Arapça, Farsça, Türkçe karışımı
Osmanlıca denilen yapay bir dildir. Dil, yabancı sözcük ve
tamlamalarla yüklüdür.
3. Halk edebiyatının dili, halkın kullandığı günlük konuşma dilidir.


4. Divan edebiyatı şiir ağırlıklıdır. Nesir (düzyazı) şiirin gölgesinde
kalmış, gelişememiştir.
4. Halk edebiyatı da genel olarak şiir üzerinde yürümüştür.

5. Divan şairleri şiirlerini "Divan" adını verdikleri kitaplarda
toplarlar.
5. Halk şairlerin şiirleri "cönk" denilen defterlerde toplanır.


6. Divan şiirinde nazım birimi genellikle "beyittir", ölçü
"aruz"dur. Şiirde tam ve zengin uyaklar kullanılır. Şiirde
biçim kusursuzluğu çok önemsenir.
6. Halk şiirinde nazım birimi "dörtlük", ölçü "hece"dir. Genel oarak
yarım ve cinaslı uyak kullanılır. Geleneksel Türk şiir biçimlerinin
kullanılmasına devam edilir.

7. Divan şiirinde konu zenginliği yoktur. Belli konular değişik
şairler tarafından defalarca işlenmiştir.
7. Halk şiirinde de konu genişliği olduğu söylenemez.

8. Konular belli bir bakış açısıyla ve mazmun denilen kalıplaşmış
bir anlatımla ifade edilir. Mazmun bir gelenek
yaratmıştır.
8. Halk şiirininde kendine özgü mazmunları vardır. Ancak, divan
şiirindeki kadar kesin kurallara bağlı değildir.

9. Divan edebiyatı Türk halkının tarih ve kültür kökenleriyle
bağ kuramamış, Arap ve İran şiirinin ilke ve kurallarına
göre yaratılmıştır.
9. Halk edebiyatı ise, Orta Asya'da, Türk halkının tarihsel kaynağında
oluşan, geleneğini, özünü, koruyup geliştiren ve sürdüren
bir edebiyattır.

10. Divan edebiyatı, belirli kültür merkezlerinde oluşan, "yüksek
zümre" dediğimiz azınlık edebiyatıdır. Daha çok saray
– medrese – konak çevreleri içinde varlığını sürdürmüştür.
10. Halk edebiyatı ise, köyleri, kasabaları, konar-göçer toplulukların
bulunduğu bütün bir coğrafyayı kuşatır. Halkın coğrafi ve
toplumsal yaşam alanları halk edebiyatının doğal ortamıdır.

11. Divan şiiri daha çok zihinde yaratılmıştır. Günlük yaşamdan
kopuk, soyut ve hayali unsurları yansıtır.
11. Halk şiirinde de hayali öğeler olsa da bunlar günlük yaşamın
gerçeğine yakındır. Doğasıyla, insanıyla daha somut ve yerli
motifler ağırlık kazanır.

12. Divan şiirinde belli nazım biçimleri (gazel, kaside, mesnevi…
vb.) ve belli nazım türleri (methiye, mersiye, hicviye…
vb.) vardır. Bunlar da genel olarak Fars şiirinden
alınmıştır.
12. Halk şiirinde de belli nazım biçimleri (koşma, semai, varsağı…
vb.) ve belli nazım türleri (güzelleme, koçaklama, taşlama…
vb.) kullanılır.